---Zowel Amie als Blake zijn gezonde ouderdieren
---Gentille is als normaal gezonde pup geplaatst bij San.
---Gentille/Imani is onnodig geëuthanaseerd: Zij mocht in ieder geval terug naar haar fokster (wat door San geweigerd werd). Dit is niet aan de euthanaserende dierenarts verteld. De dierenarts zou bij deze wetenschap de handeling niet hebben verricht. Er is niet volgens de protocollen gewerkt (geen verslag van twee gedragskundigen),
---Tegenstrijdigheden tussen een Holistische dierenarts en Reguliere dierenarts hebben bijgedragen aan Gentille's terugval, Tot de leeftijd van 6 maanden, én onmiddellijk voorafgaand het inslapen zijn de bevindingen van de Reguliere dierenarts: een fysiek gezonde en leuke pup (X-foto's, bloed, urineonderzoek) met op latere leeftijd alleen een angstige houding bij het kijken in het oor. De Holistische dierenarts constateerde vele afwijkingen op basis van “metingen” en heeft op basis daarvan Gentille veel medicijnen laten toedienen. Deze “afwijkingen” werden telkens weer ontkracht door de onderzoeksuitslagen van de reguliere dierenarts,
---De DHCN heeft na het indienen van een klacht door San (en Nienke) verzuimd, ook na diverse verzoeken, contact op te nemen met mij als fokster. Wel zijn beweringen over het nestje (alle pups zijn slecht!) één op één overgenomen van San en Nienke en ook naar buiten gecommuniceerd. San werd geadviseerd het contact met haar fokster te verbreken. Alle privé correspondentie met mij, is door San aan de fokcommissie verstrekt,
---Wij hebben vóór dit bericht geen publicaties naar buiten gebracht, behoudens het facebookbericht met een verwijzing naar een in memoriam pagina op onze website. De DHCN houdt ons desondanks (en dus onterecht) verantwoordelijk voor alle berichten op Facebook, Wij hebben ook nooit iets over San geschreven of geuit, omdat we respect hebben voor onze pupkopers, en we na ons onderzoek weten dat haar dit is overkomen.
---Door de reguliere dierenarts is een door San gedicteerde brief opgesteld, waarin de bewering dat de ouderdieren niet (meer) geschikt waren voor de fok, die zowel aan de DHCN als via het roddelcircuit is verspreid. De dierenarts had uit medelijden dit voor een huilende San aan de telefoon, naïef, gedaan zonder de consequenties ervan te overzien. Alle beweringen erin waren niet door de dierenarts zelf als zodanig geconstateerd!
---De ook noodzakelijke beoordeling van een gedragsdeskundige (die begint met: ik zie een redelijk normale wat angstige hond), is achteraf opgesteld.
---De DHCN heeft de voorzitter (Peter, mijn man) één week tevoren benaderd, met de mededeling dat:”... hij zich moest voorbereiden op de eerstvolgende bestuursvergadering omdat er klachten waren ingediend, het secretariaat mag niet bekendmaken door wie en waarover ...”. Dit is als onaanvaardbaar bestempeld, en het begin van een hetze geworden. 4 Pogingen om met behulp van mediation tot een fatsoenlijk gesprek te komen zijn afgewezen. Peter heeft daarop zijn voorzitterschap neergelegd, omdat de DHCN anders uiteengevallen zou zijn,
---Er wordt kwaad gesproken over ons door verschillende personen waaronder ook personen met een functie binnen de DHCN,
---Er zijn hierdoor alleen maar slachtoffers gevallen, met als belangrijkste onze Gentille.

Wij vinden het vervelend u lastig te moeten vallen met het ware verhaal, maar kunnen niet anders. Wij zijn hier heel verdrietig onder.

Het verhaal.

Geboren als Gentille in ons G-nestje, overleden precies 11 maanden oud.
Dat wat begonnen is als een vreugdevol project: het (inmiddels laatste) nestje onder Des Quatre Montagnes, is een nachtmerrie voor ons geworden.

DHCN
Zelfs in de DHCN is het een splijtzwam geworden: het bestuur is uiteengevallen, Peter is per 29 maart 2018 als voorzitter teruggetreden, vanwege de volledig verkeerde aanpak van de ingediende klachten bij de DHCN over Imani en Vip. Men heeft nagelaten hierover met mij als fokker te praten, is achter de rug om allerlei “onderzoeken” begonnen, en heeft daarna, op basis van verkeerde aannames de ene fout na de andere gemaakt. Ook werden en worden aannames over pups uit het G-nest als waarheid bij derden neergelegd door de fokcommissie (Maj Opdam). Dit werd nogmaals bevestigd in het laatste “gesprek” van Peter met het bestuur. Ook adviseerde zij aan San het contact met de fokker te verbreken. Dat is ook werkelijk gebeurd.
Overigens hebben we nog steeds niet gehoord wat het probleem werkelijk was. Ik (Ellen) ben als fokker volledig in de steek gelaten door de DHCN, terwijl de roddels en smadelijke berichten hun ronde doen door ons land....

Gentille/Imani
Gentille was een van de 7 levend geboren pups in Amie's derde nestje. Geboren op 12 februari 2017 met als vader Blake vom Bernsteinauge. Beide ouderdieren zijn gezond bevonden door de dierenartsen en vereniging. Beide hebben ze een nestje/nestjes zonder problemen gehad.
De geboorte verliep redelijk normaal, alleen de laatste twee, op basis van de echo niet meer te verwachten, pups kwamen levenloos ter wereld.
Het was een evenwichtig leuk nestje. Alle hondjes ontwikkelden zich goed, waren speels, en vooral slim. Amie was een goede zorgzame moeder, maar zorgde ook goed voor de opvoeding. Maar dat waren we al gewend.
Het nestje is beoordeeld op 6 weken leeftijd, gechipt, geënt en in orde bevonden door onze dierenartsenpraktijk.
Bijzonder was dat de meeste pups in een gezin met een andere hond terecht kwamen. Samen met Mireille hebben we de pups bekeken, en uiteraard in overleg met de toekomstige baasjes de pups verdeeld. Alle pups waren bij de eigen dierenartsen (bij enting op 9 weken) perfect in orde.

8 weken oud, zijn de pups in groepjes uitgevlogen. Omdat Gigi bij ons bleef was dat deze keer minder “zwaar” dan bij de eerdere nestjes. Ook het vooruitzicht met z'n vieren (Bono, Imani, Gigi en Vip) puppycursus bij San te gaan lopen, maakte het afscheid nog meer dragelijk. Gentille ging naar San. San is meermaals bij ons thuis geweest ook om te knuffelen bij het vorige nest van Amie. “Geweldige pups en geweldige moeder en wat een geweldig fijne fokker.” Wat zou ze graag een pup van ons hebben. Dat zou ze een groot voorrecht vinden. Ook hebben we meermaals samen met alle honden samen (Kemba en met voorheen ook Zaynah) gewandeld, zonder problemen en ook onze honden kende bazin dus goed.

De eerste weken op les verliepen gezellig. Het was heerlijk te zien hoe de hondjes het individueel deden. Jammer genoeg trainde Imani niet mee, pas op het einde mocht ze af en toe even meespelen met het groepje. Volgens San trainde zij apart met Imani. Imani was wel op het terrein aanwezig, in eerste instantie “vrij” in de kantine van de manege, waar de lessen werden gegeven.
Gigi volgde, samen met Ellen en Vip met Nienke, op twee plaatsen training: bij Mireille en bij San. De methode Clickeren (emotieloos) van San (niet praten met je hondje en pas belonen met clicker als het hondje intuïtief begrepen heeft wat je bedoeling is) heb ik (Ellen) niet overgenomen. Het werkte niet bij mij. Je moet met je hond kunnen praten: honden begrijpen je emoties maar al te goed.

Naarmate de weken verder gingen, werd Imani niet meer vrij in de kantine gelaten, maar geplaatst in een klein rennetje in de voorraadschuur van de manege, waar ook de spullen van de les waren opgeslagen. Nog steeds deed zij niet mee met de lessen. Wel maakte San videootjes, te vinden op You-Tube, waarin Imani voertjes krijgt op basis van clickertraining. Er wordt inderdaad geen woord in gesproken.
Privé correspondentie tussen San en Ellen is totaal in bezit van de Fokcommissie van de DHCN, niet via ons (omdat we dat niet netjes vinden), dus is het geen probleem meer hieruit te citeren op deze plaats.
Volgens San ging het niet altijd goed met Imani. Samen met Nienke raadpleegde San diverse gedragsdeskundigen (4 verschillende (!) naast haar eigen ervaring als hondenschooleigenaar, in twee maanden tijd) om het gedrag van Imani te sturen. San meldde dat Imani prikkels niet aankon, en dat haar gedragsdeskundige haar had geadviseerd Imani geheel prikkelvrij te houden (wat achteraf bedoeld was als: geen prikkels van de situaties waar Imani het moeilijk mee had). Imani verbleef tijdens de lessen nog steeds in het rennetje, maar nu vastgebonden, omdat ze anders eruit sprong, en achter een deken om zichtcontact met de lesgroep te vermijden. Geluid drong natuurlijk wel door tot de hal, en Imani reageerde blij iemand te zien, toen onze kleinzoon van 2 jaar op onderzoek zijnd onbedoeld de hal was binnengelopen.

Het zijn die momenten geweest waarbij we opnieuw aan San de vraag gingen stellen of ze wel gelukkig was met Imani, met als onderliggende bedoeling haar terug te nemen. Dat direct vragen komt op de pupkoper als kwetsend over.

Gigi heeft de eerste cursus goed doorlopen (ook zonder Clicker) en vanwege het contact zijn we gestart met de opvolgcursus.
In de zomer, toen ik (Ellen) de enige cursist was met Gigi, heeft San met Gigi getraind en ik met Imani. Imani was heel aanhankelijk, slim. alert en speels op dat moment. Ik had er meteen goed contact mee.

In september, Imani was toen ruim 6 maanden oud, hebben we ons gebruikelijke huisbezoek gehouden.
Samen met Diva en Amie (die met Peter in eerste instantie apart zijn gaan wandelen) ben ik met Kemba, Imani en Gigi op stap geweest. Imani was een vrolijke pup, wat opdringerig naar Gigi, maar had zeker normaal gedrag voor haar leeftijd op dat moment. Ze liep wat slungelig wat ook duidelijk bij de leeftijd hoorde.
Tijdens de wandeling ontmoetten we een man met een grote groep honden, kennelijk een bekende van San, en uiteindelijk is San met hem mee gaan lopen.
Daarna werd ons de toegang tot de verdere cursus ontzegd, en is het contact beperkt geworden.

Nog wel verhalen via de mail/pb/telefoon
Contact blijft er wel. We wisselen mails uit en we hebben een paar keer gebeld.
San geeft aan dat het niet goed gaat met Imani. Ze gaat naar een holistische dierenarts. Imani krijgt allerlei middeltjes.
Ik vraag steeds om een afspraak maar elke keer krijg ik weer te horen: “Eerst maar even afwachten wat de dierenarts zegt”. Daar gaat ze wekelijks naar toe voor zover ik weet.
De holistische DA “meet” (met een Lecher Antenne?) bij Imani artrose, heupproblemen, schijndracht, ziekte van Lyme, ook is het slecht gesteld met de maag, lever, nier, milt, jing post (geboorte trauma), stress, dysb, darmen, lin5/4kef (deze gegevens komen van San zelf)
Je kunt het je niet voorstellen dat één hond zoveel kan mankeren.....
Imani wordt volgepropt met allerlei middeltjes en het gaat steeds slechter met haar. Ik heb nog geopperd: “Misschien beter om te stoppen met de medicijnen en kijken of het dan weer beter gaat."

Pakketje Jing?
De holistische dierenarts schrijft na het overlijden van Imani aan San: “.. .je wist het al vanaf dag 1, je hebt een totaal verkeerd pakketje Jing gekregen.”
Als ik dit zinnetje lees zegt mijn gevoel meteen dat Gentille-Imani nooit een eerlijke kans heeft gekregen. Want als je immers van meet af aan zo denkt, tja, dan ga je het ook zo zien. Ik ben hier heel ontdaan door. Het is hierdoor helemaal onbegrijpelijk dat San Imani niet eerder heeft teruggegeven.
Ik kreeg in het begin alleen maar berichten dat Imani een superpup was en zo geweldig, en hoe gelukkig ze zichzelf prijsde.

Contact
Ik heb zo vaak gevraagd om een afspraak met San om Imani zelf te kunnen zien en om te praten.
Echter werd dit steeds opgeschoven totdat San uiteindelijk toestemde om een afspraak te maken: het werd na onze vakantie van 2 weken. Ze had gezegd Imani niet te laten inslapen vóór die tijd.
Zo gingen wij redelijk gerust met vakantie, waar we gewoon echt aan toe waren, door de heftige tijden die achter ons lagen.

Tijdens onze vakantie kregen we via via het bericht dat Imani was geëuthanaseerd. Als we hadden geweten dat dit stond te gebeuren waren we meteen terug gekomen om Imani op te halen ook al wilde San dit absoluut niet. Wij plaatsen dit bewust (lees meer via link) hier, omdat San het heeft verstrekt aan de fokcommissie. De inhoud spreekt voor zich.
Mij bekruipt steeds het gevoel dat Imani niet terug mocht naar ons omdat dit misschien een afgang voor bazin zou zijn als wij haar wel op de rit zouden kunnen krijgen. Ze heeft immers een hondenschool.

San dient klacht/hulpvraag in bij de fokcommissie van de DHCN (samen met Nienke, ergens tussen Kerst en Nieuwjaar).
Het advies van de fokcommissie is om het contact met de fokker te blokkeren!
San doet dat dan ook meteen. Waarom dit advies als bazin niets “lelijks” te vertellen heeft over haar fokker zoals de fokcommissie meldde. Als de fokcommissie zo'n advies geeft, zal die zelf het contact met de fokker over moeten nemen.
Tot op heden is er nog steeds geen contact opgenomen met mij.

Grote kans dat Imani nog geleefd had als er wel contact was geweest.
Ik reken deze grove fout door de fokcommissie heel zwaar aan.
Bovendien had ik als fokker van deze vereniging toch zeker op steun moeten kunnen rekenen van “mijn” vereniging!

“Behandeling” klacht bij de DHCN
5 Januari wordt Peter, als voorzitter van de DHCN gebeld door de secretaris met de (dreigende) mededeling dat hij zich op de eerstvolgende bestuursvergadering moest voorbereiden. Er was door 2 personen een klacht ingediend (achteraf bleek bij de fokcommissie, waar deze verhalen dus vandaan kwamen) maar er kon en mocht niet gemeld worden door wie. Dat was onacceptabel, en Peter kon de namen wel invullen voor de secretaris Er ontspon daarna een verhaal over hoe slecht het nestje wel niet was en dat Peter (Peter is geen fokker, dat ben ik zelf) had moeten melden dat er problemen waren: “... want als voorzitter moet je wel het voorbeeld geven.” Vrijwel ieder pup uit het nest mankeerde wat, zelfs onze eigen Gigi... Peter heeft dit gesprek als bedreigend ervaren, en ook zo getypeerd.
Ook met Imani was het niet goed, er was op de foto HD en Artrose geconstateerd (blijkt later apert onjuist), het gedrag was abnormaal. Na onze vakantie zou een en ander verder besproken worden.

Facebook en website
Voordat wij op vakantie gingen (twee weken Zwitserland) hadden we twee opvangadressen geregeld in Nederland, voor het geval er iets mis zou gaan. Anja (die het nestje mee ter wereld had gebracht) en Mireille, die de hondjes kende vanuit de puppytest en training. Zij waren natuurlijk op de hoogte van de problemen die er speelden, en konden ons zo nodig terugroepen.Tijdens onze vakantie (waar we niet continu internet hebben) is er op facebook het bericht verschenen dat Imani was ingeslapen. Wij hadden het net even eerder gelezen op de mail, en waren zeker verontwaardigd en ontdaan dat we dit indirect vernamen. Niet van de DHCN, niet van San zelf, maar via het baasje van een nestgenoot.

Een facebookbericht uitte een beschuldiging (geen bedreiging) naar de bazin (zonder namen te noemen), die veel reacties losmaakte.

Het bestuur van de DHCN dacht, (en denkt nog steeds) dat wij hierachter zaten. De schrijver ervan had immers gegevens die alleen van ons afkomstig konden zijn. Dat klopte, als achterwacht was schrijver op de hoogte. Het bestuur van de DHCN had er beter aan gedaan de schrijver te benaderen, in plaats van zo te denken.

Zelf hebben we geen deelname gehad aan de discussies, omdat we eerst wilden weten wat er gespeeld had. Na onze “vakantie” zijn we er wel een onderzoek naar gaan doen, iets wat eigenlijk op de weg van (de fokcommissie van) de DHCN had moeten liggen.

Angst en cliëntelisme.
Door de berichtgeving voelde San zich bedreigd. Er kwam een brief van haar dierenarts (niet de holistische, maar haar reguliere) waarin gemeld werd dat het onverstandig was nog met de ouderdieren te fokken. Deze brief, vrij verspreid en aan de fokcommissie verstrekt, door San, gaat een grote rol spelen, en is de basis van verkeerde conclusies.
Wij hebben deze brief, en de bevindingen van de Holistische dierenarts voorgelegd aan onze eigen dierenarts, die ook het nestje had gezien. Hij vond de uitlating “tuchtrecht waardig”, en heeft voor ons contact opgenomen met de reguliere dierenarts van San.
De reguliere dierenarts van San heeft hierna contact met ons opgenomen. Wij hebben op 26 februari een heel open en ongedwongen gesprek met San's dierenarts in hun praktijk gehad. Wij zijn zonder wrok weggegaan, waarbij de puzzelstukjes wel op zijn plaats zijn gevallen. Het was wel ontluisterend. We kregen meer informatie dan het ontkrachten van de niet-fokgeschiktheid van de ouderdieren, waarmee onze vraag begonnen was.

Conclusies van San's reguliere dierenarts: Imani, was een gezonde en leuke pup op 9, en 12 weken bij de entingen. Ook bij het bezoek later wordt San vooral geadviseerd de opmerkingen van de andere (holistische) dierenarts naast zich neer te leggen. Imani had niet de aangegeven medische problemen. San had de raad niet opgevolgd. Vlak voor het inslapen was Imani onrustig, maar fysiek compleet gezond. De gemaakte foto's toonde normale gezonde heupen zonder afwijkingen, de rug was perfect, het bloedonderzoek wees op lichte uitdroging, maar gaf geen ernstige afwijkingen. Er was geen lyme (op basis van titeren), schijndracht of orgaanprobleem zoals beweerd door de holistische dierenarts. Dit in tegenstelling tot de stellige beweringen van de fokcommissie en het secretariaat van de DHCN.

Het noodzakelijke onderzoek van twee gedragsdeskundigen ontbrak. Er was er op dat moment wel één, wat begint met het zien van een normale wat zenuwachtige Imani..Dit rapport is opgesteld na het inslapen van Imani (datum!), wat aangeeft dat deze niet beschikbaar was op het moment van inslapen, en (dit is een aanname) ook deze niet vrij is van inbreng van San zoals bij de brief gold. Belangrijk is ook dat tussen het besluit tot inslapen en het feitelijke inslapen minstens een dag maar waarschijnlijk een week heeft gezeten, kortom ruimte om met ons nog in contact te treden. Ook heeft San de reguliere dierenarts niet op de hoogte gesteld van de mogelijkheid tot terugkeer van Imani naar de fokker: De dierenarts meldde "anders was het inslapen zeker niet uitgevoerd!"

De dierenarts had twijfels gekregen bij de situatie rondom San: tussen het inslapen van Imani en ons bezoek was het rapport (van 28! pagina's van de holistische) collega ook binnengekomen. Het gaf wel een ander beeld op de situatie en de bazin. "We waren er beiden ingetrapt in San haar voorkomen," waren de woorden van haar reguliere dierenarts.

Voortaan zal deze dierenkliniek een dergelijk verzoek niet meer inwilligen maar voorleggen aan de universiteit van Utrecht waar zowel de hond als het baasje wordt geobserveerd in gedrag, alvorens tot dit soort besluiten te komen.

Ook werd in alle eerlijkheid verteld dat de gewraakte brief op aangeven (zeg maar dicteren) van een huilende San aan de telefoon tot stand was gekomen, omdat zij zich bedreigd had gevoeld. De gemelde feiten waren ook niet daadwerkelijk geconstateerd.

Bedreigd, en bedreigingen
San heeft aangifte gedaan bij de politie tegen Mireille, vanwege vermeende uitlatingen in haar richting op Facebook. Alles wat er op facebook gepost werd, werd door San als kwaadaardig in haar richting opgepakt. Kennelijk kon ze niet meer los komen uit deze mindset. Ook een aantal “derden” wist dit feilloos aan te wakkeren.
Een kort gesprek tussen politie en Mireille leidde tot excuses aan het adres van Mireille. San heeft dit ook werkelijk gedaan.

DHCN bestuur en roddels
Daarnaast werd Peter met telkens suggestieve opmerkingen door de rest van het bestuur van de DHCN gemaand een gesprek aan te gaan. Zijn antwoord was telkens simpel: spreek met de fokker over de klacht zodat ook de DHCN het juiste perspectief kan zien, en laat ons met behulp van een mediator proberen weer met elkaar in het gerede te komen.
Beiden zijn geweigerd door het bestuur. Eerst het bestuursprobleem, en later spreken we de fokker nog wel zoals we gewend zijn.
Intussen hoorden we overal negatieve opmerkingen over ons nestje. Primaire bronnen hiervan konden alleen San en de DHCN fokcommissie zijn. Dat werd nog versterkt door het vijandig getinte telefoontje van de Fokcommissie met de dekreu-eigenaar van het G-nestje: “Het was een slecht nestje, heb je dat niet gezien toen je er was pupknuffelen?” en “die gegevens stop ik wel in het (straf)mapje van de fokster.” We hebben inmiddels verschillende (te veel) voorbeelden van dit soort verdacht makende aannames door de fokcommissie van de DHCN, niet besproken met betrokkenen, maar wel voor “waar” genoteerd. Dringende reden voor openheid in de vereniging, om meer van dit soort situaties voor haar fokkers te voorkomen.

Wij hebben de bedreigingen achter ons gelaten, zijn inmiddels bekend met de extra bronnen van de roddels naast San (verspreiden van de gedicteerde brief van haar Dierenarts). Het is bijzonder dat voor ons geheel onbekende mensen contact met ons opnamen omdat ze constateerden dat de roddelberichtgeving zo tegenstrijdig was.

San
San is verstrikt geraakt in haar eigen denkwijze, extra aangewakkerd door de ondoorzichtige, zweverige behandelmethode van de Holistische Dierenartenpraktijk, en heeft daardoor een vreselijke tijd doorgemaakt, wat wij haar nooit hebben toegewenst.
Maar Gentille/Imani komt er niet meer mee terug.
Uiteindelijk ontstaat er discussie met San over trainingsmethoden, en de puppybeoordeling van Mireille.
Daar waar aanvankelijk de berichten normaal waren naar elkaar toe, is dit later (na klacht bij de fokcommissie?) omgeslagen in negatieve uitlatingen over Amie als moeder, en het gehele G-nest, en ik als fokster, om zichzelf te verantwoorden.
Haar mindset kwam nog eens terug bij het bericht dat wij vernamen (ja, ook uit derde hand...), "Zaynah was ingeslapen slechts enkele dagen na behandeling, ondanks dat de behandelaar aangaf dat "zichtbaar" herstel zo'n drie weken kon vergen..
Dit was dus de tweede keer...

Waarheidsvinding is een groot goed voor ons. Uiteindelijk zal de waarheid bekend worden, en de “overwinning” van het DHCN-bestuur een Pyrrhus overwinning blijken. Als het beleid zo blijft zullen wij niet het enige slachtoffer blijven...

Ik besluit met een stukje tekst dat we via Mireille hebben gekregen.

Open brief aan alle ( en toekomstige ) puppykopers;

Je moet ons hebben bezocht voordat je je hond naar huis bracht. Je hebt ons veel vragen gesteld, waar we naar alle eerlijkheid antwoord op hebben gegeven. We hebben u ook veel vragen gesteld en geprobeerd u zo goed mogelijk te leren kennen. We hebben uitgelegd hoe de hond moet worden verzorgd, gevoed en gehouden. We hebben je ook verteld dat contact met onze puppies altijd belangrijk zal zijn en dat we ons verantwoordelijk voelen voor al onze hondjes.

Waarom? Waarom? Omdat we van onze puppy ' s houden!

Ze hebben hun eerste adem in onze handen uitgeblazen, we hebben gevreesd voor een teder leven, weinig slaap gehad en ervoor gezorgd dat onze puppy's de beste start hebben op weg naar een grote en gezonde hond. De moeder van je hond is ons geliefde familielid, soms de vader, en we hebben deze met alle zorgvuldigheid gecombineerd en dat heeft er toe geleid dat deze twee de ouders van je hond zijn.

Dit is omdat we van onze honden houden.

We zeggen niet veel als je zegt dat je hond plotseling niet meer van zijn eten houdt en elke maaltijd kan verdragen zonder te klagen. We klagen ook niet als u onze raad vraagt, maar probeer ons ook op de hoogte te houden als u geen raad nodig heeft.

Omdat we nog steeds van ze houden.

We kijken uit naar elke foto, elke boodschap en elke oproep, zelfs na jaren.

Omdat we nog steeds van onze honden houden.

We zijn geen fokker geworden omdat we ons verveelden, we nemen dit allemaal op ons omdat we van dit ras houden en omdat we je een droom gunnen, een droom van een hond.

Mooie vriendschappen komen op dit pad, we willen het nooit missen. Veel pupkopers vertellen ons na vele jaren hoe geweldig gelukkig ze zijn met hun hondje. Dan is ons hart open.

Helaas zijn er ook de anderen die gewoon verdwijnen uit ons leven alsof ze vergeten waren dat we fokkers waren van de pup waar ze ooit hun hart aan verkochten!!

(oorspronkelijke bron onbekend gekopieerd van Facebook)

Tot slot
Dank voor alle steunbetuigingen in de afgelopen periode, openheid en het geduld dat jullie hebben gehad bij het aanhoren van onze wanhoop. We staan gelukkig niet alleen, maar we hebben het nodig,

We gaan nu onze rust zoeken.

Ellen en Peter

(gewijzigd op verzoek politieambtenaar)